Sakrament Małżeństwa

Jak przygotować się do sakramentu?

Najpóźniej na trzy miesiące przed ślubem oboje narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej w miejscu zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego, by umówić się na spisanie protokołu przedślubnego.
Na spotkanie, w czasie którego nastąpi spisanie protokołu rozmów kanoniczno-duszpasterskich narzeczeni przynoszą następujące dokumenty:

• dowody osobiste,
• metryki chrztu do ślubu (są ważne tylko 3 miesiące),
• 3 kopie dokumentu z USC stwierdzające stan wolny narzeczonych (te dokumenty potrzebne są w celu zawarcia tzw. ślubu konkordatowego czyli ze skutkiem cywilnym). Są ważne terminowo od daty wydania i muszą być aktualne (ważne) w dniu ślubu. W innym wypadku potrzebny jest dokument kontraktu cywilnego,
• indeks lub świadectwo ukończenia katechizacji,
• świadectwo ukończenia katechez dla narzeczonych i odbycia spotkań w Katolickiej Poradni Życia Rodzinnego.
  

  Zapowiedzi

  Informację o zamiarze zawarcia małżeństwa należy podać do wiadomości publicznej, dlatego wypisuje się i wywiesza specjalny komunikat, czyli zapowiedzi. Narzeczony(a), który mieszka w innej parafii niż ta, w której spisuje się protokół przedślubny, otrzymuje dokument, który zanosi do kancelarii swojej parafii w celu ogłoszenia także tam zapowiedzi. Zapowiedzi ogłasza się przez wywieszenie informacji na tablicy ogłoszeń parafialnych przez 8 dni (dwie niedziele i tydzień między nimi). Po ogłoszeniu zapowiedzi, należy dokument odebrać i zanieść do parafii, gdzie spisywany jest protokół przedślubny.

  Inne wyjaśnienia

  Ślub poza swoją parafią:

  • Protokół spisuje się w parafii narzeczonego lub narzeczonej lub za pisemną zgodą proboszcza narzeczonego lub narzeczonej, w parafii, gdzie będzie odbywał się ślub.
  • W wypadku, gdy protokół spisywany jest w parafii narzeczonego lub narzeczonej, a ślub odbywa się w innej parafii wtedy, potrzebna jest licencja do pobłogosławienia ślubu.
  • Kiedy ślub odbywa się w kościele, który nie jest kościołem parafialnym, lecz np. zakonnym, wtedy licencja jest przekazywana od parafii spisującej protokół do parafii na terenie, której znajduje się ten kościół. I ta parafia dopiero wystawia licencję do tego kościoła.
  • Licencję między parafiami przenoszą zainteresowani narzeczeni. Wraz z licencją zabierają także 3 egzemplarze dokumentu z USC, stwierdzające stan wolny narzeczonych.Poradnia     Przedmałżeńska i Rodzinna przy parafii św. Rafała Kalinowskiego w Ełku czynna jest w czwartki od godz. 18.30
    

    Joanna Jaczyńska tel. 602 274 626	Pierwsze czwartki miesiąca styczeń, luty, marzec Drugie czwartki miesiąca kwiecień, maj, czerwiec Trzecie czwartki miesiąca lipiec, wrzesień, październik, 30. 11.
    Teresa Kosak tel. 876107952	Drugie czwartki miesiąca styczeń, luty, marzec Trzecie czwartki miesiąca kwiecień, maj, czerwiec Czwarte czwartki miesiąca lipiec, wrzesień, październik
    Jan Zaborowski tel. 601 980 209	Trzecie czwartki miesiąca styczeń, luty, marzec, 30. 03 Czwarte czwartki miesiąca kwiecień, maj, czerwiec Pierwsze czwartki miesiąca listopad, grudzień
    Piotr Szyszko 506 617 741	Czwarte czwartki miesiąca styczeń, luty, marzec Pierwsze czwartki miesiąca lipiec, wrzesień, październik Drugie czwartki miesiąca listopad, grudzień, 28.12
    Małgorzata Gredel 669 973 670	Pierwsze czwartki miesiąca kwiecień, maj, czerwiec Drugie czwartki miesiąca lipiec, wrzesień, październik Trzecie czwartki miesiąca listopad, grudzień
    Emilia Strzyżewska Worotyńska 500 210 656	Po wcześniejszym ustaleniu telefonicznym

    W sierpniu oraz w święta Poradnia nie będzie czynna.

    (6 kwietnia, 8 czerwca, 2 listopada)

1. Dlaczego Bóg przeznaczył sobie nawzajem mężczyznę i kobietę?
   Bóg przeznaczył sobie nawzajem mężczyznę i kobietę, żeby nie byli już więcej dwoje, ale jednym ciałem (por. Mt 19,6): w ten sposób powinni żyć miłością, być płodni i symbolizować samego Boga, który jest niczym innym jak obfitością miłości. [KKK 1601-1605]
2.  W jaki sposób dochodzi do zawarcia sakramentu małżeństwa?
   Sakrament małżeństwa zostaje zawarty wtedy, gdy mężczyzna i kobieta złożą przed Bogiem i Kościołem przyrzeczenie, które przyjęte i potwierdzone przez Boga dopełni się przez ich cielesne zjednoczenie. Ponieważ sam Bóg wiąże sakramentalny węzeł małżeński, łączy on parę aż do śmierci jednego z małżonków. [KKK 1625-1631] Sakramentu małżeństwa mężczyzna i kobieta udzielają sobie nawzajem. Kapłan lub diakon udziela błogosławieństwa Bożego parze i jest wyłącznie świadkiem, że małżeństwo zostało zawarte zgodnie z przepisami oraz że przyrzeczenie zostało złożone w całości i publicznie. Małżeństwo może być zawarte jedynie wtedy, gdy istnieje zgoda małżeńska, tzn. kiedy mężczyzna i kobieta chcą go dobrowolnie i bez żadnego lęku czy przymusu i kiedy nie ma przeszkód ze strony prawa naturalnego czy kościelnego (już istniejące małżeństwo, przyrzeczenie celibatu).
3. Co jest niezbędne do zawarcia sakramentalnego, chrześcijańskiego małżeństwa?
   Do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego potrzebne jest spełnienie trzech warunków:
   • dobrowolna zgoda na jego zawarcie,
   • zgoda na związek wyłącznie z tą osobą na całe życie,
   • otwartość na dzieci.

   Sprawą najistotniejszą jest jednak świadomość chrześcijańskich małżonków: jesteśmy żywym obrazem miłości Chrystusa i Kościoła. Gdyby podczas ceremonii ślubnej zabrakło któregoś z wymienionych elementów, takie małżeństwo nie zostałoby ważnie zawarte. [KKK 1644-1654, 1664]Wymóg jedności i nierozerwalności małżeństwa jest podkreślony w związku z niebezpieczeństwem poligamii, w której chrześcijaństwo widzi zasadnicze naruszenie miłości i praw człowieka. Ma chronić również przed sukcesywną poligamią, czyli niezobowiązującymi związkami, które nie uznają jednego, zdecydowanego, bezwzględnego Tak. Wymóg wierności małżeńskiej zawiera w sobie gotowość do związku na całe życie, która wyklucza związki uczuciowe poza małżeństwem. Wymóg gotowości do wydania potomstwa oznacza, że chrześcijańscy małżonkowie są otwarci na dzieci, którymi Bóg zechce ich obdarzyć. Pary bezdzietne są powołane przez Boga, aby w inny sposób stawały się płodne.

4. Dlaczego małżeństwo jest nierozerwalne?
   Małżeństwo jest po trzykroć nierozerwalne. Po pierwsze dlatego, że odpowiada istocie miłości, aby się wzajemnie, bez zastrzeżeń poświęcać; następnie dlatego, że jest obrazem bezwarunkowej wierności Boga do swojego stworzenia; wreszcie jest nierozerwalne dlatego, że wyobraża poświęcenie Chrystusa dla swego Kościoła, którego apogeum była śmierć na krzyżu. [KKK 1605, 1612-1617, 1661] W czasach, kiedy w wielu miejscach na świecie rozwodzi się 50% wszystkich małżeństw, każde małżeństwo, które trwa, jest wielkim znakiem – przede wszystkim znakiem istnienia Boga. Na tej ziemi, na której tyle rzeczy jest względnych, ludzie mają wierzyć w Boga, który jako jedyny jest absolutny. Dlatego wszystko to, co nie jest względne, jest tak ważne: każdy, kto absolutnie mówi prawdę albo jest absolutnie wierny. Absolutna wierność w małżeństwie świadczy mniej o ludzkich zdolnościach, a bardziej o wierności Boga, który obecny jest również wtedy, gdy w każdym względzie Go zdradzamy i o Nim zapominamy. Związek sakramentalny to bardziej poleganie na Bożej pomocy niż na własnych zapasach miłości.
5. Co zagraża małżeństwom?
   Rzeczywistym zagrożeniem dla małżeństw jest grzech. Tym, co je odnawia, jest przebaczenie. Tym, co je wzmacnia, jest modlitwa i ufność w Bożą obecność. [KKK 1606-1608] Konflikt między mężem a żoną, który niekiedy wręcz przeradza się we wzajemną nienawiść, nie jest znakiem niezgodności płci. Nie ma również czegoś takiego jak genetyczna skłonność do niewierności czy wyjątkowa niedyspozycja psychiczna do życia w trwałym związku. Wielu małżeństwom zagraża jednak brak kultury dialogu i wzajemnego szacunku. Dochodzą do tego problemy ekonomiczne i społeczne. Decydującą rolę odgrywa rzeczywistość grzechu: zazdrość, żądza dominacji, kłótliwość, chciwość, niewierność i inne niszczące siły. Dlatego sprawą bardzo istotną w każdym małżeństwie jest przebaczenie i pojednanie, także przez spowiedź.
6. Czy wszyscy ludzie powołani są do życia w małżeństwie?
   Nie każdy jest powołany do życia w małżeństwie. Również osoby żyjące samotnie mogą czuć się spełnione w życiu. Niektórym z nich Jezus ukazuje szczególną drogę. Zaprasza ich, aby ze względu na królestwo niebieskie (Mt 19,12) żyły w bezżeństwie. [KKK 1618-1620] Wiele osób żyjących samotnie cierpi z powodu swojej samotności. A przecież człowiek, który nie musi troszczyć się o partnera czy rodzinę, ma czas na robienie wielu innych ważnych rzeczy. Być może wolą Bożą jest, żeby taka osoba zatroszczyła się o ludzi, o których nikt się nie troszczy. Nierzadko Bóg powołuje takiego człowieka do szczególnie intymnej relacji ze sobą. Wówczas taki człowiek odczuwa pragnienie, by ze względu na królestwo niebieskie zrezygnować z partnera. Powołanie do bezżenności w chrześcijaństwie nigdy nie może oznaczać pogardy dla małżeństwa lub seksualności. Dobrowolna bezżenność może tylko istnieć w miłości i wypływać z miłości. Jest wtedy wymownym znakiem, że Bóg jest ważniejszy niż wszystko. Celibatariusz rezygnuje z życia seksualnego, ale nie z miłości. Pełen tęsknoty wychodzi naprzeciw Chrystusa, nadchodzącego Oblubieńca (Mt 25,6).
7. Co wtedy, gdy osoba wyznania katolickiego chce wziąć ślub z chrześcijaninem niekatolikiem?
   Na zawarcie takiego ślubu potrzebne jest zezwolenie władz kościelnych. Tak zwane małżeństwo mieszane wymaga bowiem od obojga partnerów szczególnej wierności Chrystusowi, ażeby wciąż jeszcze nieprzezwyciężony podział wyznań chrześcijańskich nie doprowadził w ich związku do rezygnacji z praktykowania wiary. [KKK 1633-1637]
8. Czy chrześcijanin – katolik może poślubić wyznawcę innej religii?
   Dla wierzącego katolika poślubienie i życie w związku z wyznawcą innej religii może być trudne zarówno dla jego własnej wiary, jak również dla mających się urodzić dzieci. W poczuciu odpowiedzialności za wierzących Kościół katolicki widzi w różnicy religijnej przeszkodę do zawarcia małżeństwa. Ważne zawarcie takiego związku ma miejsce wtedy, gdy przedtem uzyska się zezwolenie usuwające tę przeszkodę (dyspensę). Takie małżeństwo nie jest sakramentalne, ale tylko dla wyznawcy innej religii.
9. Czy skłóceni małżonkowie mogą się rozejść?
   Kościół wysoce sobie ceni ludzką zdolność dochowania wierności przyrzeczeniu i wierność małżeńską przez całe życie. Kościół trzyma człowieka za słowo. Każdemu małżeństwu grożą kryzysy. Wspólna rozmowa, (wspólna) modlitwa, czasami również środki terapeutyczne mogą torować drogi wyjścia z kryzysu. Przede wszystkim jednak pamiętanie o tym, że od momentu zawarcia małżeństwa w tym przymierzu zawsze jest jeszcze trzeci, Chrystus, może wciąż na nowo wzbudzać nadzieję. Dla kogo jednak jego małżeństwo staje się nie do zniesienia albo doświadcza w nim przemocy psychicznej lub fizycznej, może się rozejść. Mówimy wtedy o separacji, o której trzeba zawiadomić Kościół. Jednak nawet wtedy, gdy wspólnota jest rozbita, małżeństwo jest nadal ważne. [KKK 1629-1649] Istnieją jednak przypadki, w których do kryzysu w małżeństwie dochodzi z tego powodu, że jeden z partnerów lub obydwoje w chwili zawarcia małżeństwa nie byli zdolni do tego lub nie było całkowitej zgody do zawarcia związku. Wtedy małżeństwo z punktu widzenia prawa jest nieważne. W takich przypadkach można w sądzie biskupim rozpocząć procedurę stwierdzenia nieważności małżeństwa.